Klodian Tomorri
Para disa vitesh, një park i vogël ngjitur me sheshin Taksim në Stamboll u shndërrua në fushëbetejen e një luftë të fortë ideologjike mbi domethënien e Ramazanit dhe shqetësimet për rritjen e pabarazisë në shoqërinë turke. Çdo fundjavë gjatë muajit të shenjtë të Ramazanit, një forum i përbërë nga socialistë dhe njerëz të fesë ofronin iftar për besimtarët myslimanë.
Menuja e thjeshtë që përmbante supë, djath dhe ullinj nuk ishte vetëm një akt bamirësie për qindra njerëz në nevojë, por ishte njëkohësisht dhe një protestë e fortë ndaj luksit që elita turke shfaqte gjatë muajit të Ramazanit.
Për ironi parku në fjalë, gjendej nën hijen e disa prej hoteleve më luksozë të Stambollit. Në të njëjtën kohë, në ato hotele shtroheshin iftarët me menu të bollshme për politikanët, biznesmenët dhe zyrtarët e lartë të shtetit turk.
Në një prej tyre mediat arritën të filmonin ish kryetarin e parlamentit turk Xhemil Çiçek, i cili i vënë në siklet deklaroi se ky është vakti i fundit i Ramazanit që ai do të kishte në një hotel luksoz.
Ajo që ndodh në qendër të Tiranës ngjan shumë me betejën e Gezi Park në Turqi. Shqipëria është një vend që po përballet me rritje të shpejtë të pabarazisë, ku një klasë e vogël e privilegjuar nga politikat publike, lidhjet e duhura, aksesi në vendimarrje por edhe zotësia apo fati është duke u pasuruar me shpejtësi shpesh në kurrizin e të tjerëve. Për ironi, një pjesë e tyre janë të ftuarit e zakonshëm të Iftarit të përvitshëm që shtron Kryeministri.
Ka një gjë që është e sigurtë po aq sa madhështia e muajit të Ramazanit. Në Shqipërinë e sotme ka me mijëra njerëz, që do të donin shumë të kishin një vakt me ushqimin që të ftuarit e Kryeministrit lanë në pjatat e tyre, pasi mbaruan Iftarin. Sa mirë do të ishte sikur, kryeministri të ftonte ata në Iftar.
Ose në vend të ministrave, që shtrojnë rrugë me 20 milionë euro kilometri, deputetëve të cilët dalin në përgjime me bandat, Guvernatorit që paguhet sa 20 paga mesatare, biznesmenët e tenderave e kështu me radhë, të shtronte një Iftar për specialistët e thjeshtë të administratës, sanitaret, rojet dhe ata të cilët nuk kanë bërë pasuri haram.
