Klodian Tomorri
Kur verën e vitit të kaluar banda e Rrajave dhunoi barbarisht me armë dhe shkopinj qytetarët në Fushë Krujë, policia e shtetit e fshehu ngjarjen për më shumë se dy javë. Me shumë gjasa, krimi brutal nuk do të ishte bërë kurrë publik, nëse dhunuesit nuk do të shpërndanin videon e filmuar nga vetë ata për të kënaqur egot e tyre perverse. Vetëm pasi pamjet e dhunës së tmerrshme u bënë virale në rrjetet sociale, policia u detyrua të raportonte ngjarjen.
Por ngjarja e Krujës nuk është rasti i vetëm kur shteti bëhet palë me krimin kundër viktimave të tij. Vetëm këtë muaj ka dy ngjarje të tjera ku policia e shtetit dyshohet se ka bërë sërish të njëjtën gjë. E para ishte një vrasje me jet ski në Jug që fillimisht u raportua si vdekje natyrale. Ndërsa rasti i dytë është vrasja e pak ditëve më parë në Pogradec, ku policia fillimisht fshehu dhe më pas gënjeu.
Në Shqipërinë e viteve të fundit ngjarje të tilla ka me qindra. Fshehje krimesh për të mbrojtur dhunuesin (Rrajat), tjetërsim ose fshehje provash nga prokuroria (ngjarja e fushatës në Elbasan) apo zbutje e akuzës dhe anashkalim i ligjit në gjykata (ngjarja e Vlorës dhe ajo e Pogradecit).
Të gjitha këto raste kanë një të përbashkët. Krimineli është gjithmonë pjesë e ingranazhit integral të pushtetit. Familjarë deputetësh, fëmijë gjyqtarësh e madje edhe soj e sorrollop drejtorësh periferikë agjencish shtetërore. Të gjithë këta mbajnë përpara ligjit mburojën e Rilindjes Shtet ose Shtetit të Rilindjes, e cila i bën të paprekshëm nga shteti ligjor.
Akademikët dhe institucionet prestigjoze ndërkombëtare që studiojnë format e organizimit të shoqërive e klasifikojnë Shqipërinë si një regjim hibrid tranzicional ose demokraci hibride. Por në fakt ka një term tjetër shumë më të përshtatshëm për të përshkruar Shqipërinë e sotme. Ai është pakhanati ose shteti mafioz.
Në politikë, pakhanati është një sistem shtetëror ku qeveria është e lidhur me krimin e organizuar deri në gradën që zyrtarët e qeverisë, policia dhe madje edhe ushtria bëhen pjesë thelbësore e sipërmarrjes kriminale duke e bërë atë të paprekshme nga ligji. Në këtë rast simbioza është perfekte pasi krimi ka edhe gurin dhe arrën. Ai dhunon dhe fsheh ngjarjen. Vret dhe tjetërson provat. Ushtron terror dhe anashkalon ligjin në gjykatë.
Ndryshe nga regjimet diktatoriale ku dhuna kryhet vertikalisht nga lart poshtë dhe është e përqëndruar e gjitha në duart e institucioneve, në shtetet mafioze ajo është më e përhapur. Në Krujë të dhunojnë barbarisht të afërmit e deputetit. Në Vlorë të vret polici me skaf. Në Laprakë të vret dhe të sajon edhe prova. Në Pogradec, nipi i drejtorit të vë gjobë për xhiron ditore të biznesit dhe më pas të vret. Me pak fjalë çdo qelizë e pushtetit dhe zgjatim i tij, qoftë edhe periferike, funksionon si sindikatë krimi.
Dhe për ata që ende mendojnë se këto ngjarje janë rastësi dhe përkufizimi i Shqipërisë si shtet mafioz është i tepruar, përgjigja gjendet në transkriptimet e përgjimeve të SKY ECC-së. Aty brenda është fotografia më e mirë e pakhanatit që instaloi Rilindja në Shqipëri.
