E ardhmja ka një datë të saktë, ose të paktën e ardhmja e robotikës. Ai është viti 2029. Po, ky do të jetë viti në të cilin makinat dhe njerëzimi do të bashkohen, në të cilin robotët do të jenë gjithashtu të aftë të lexojnë emocionet njerëzore dhe t’i riprodhojnë ato, për të mos thënë t’i parashikojnë ato. Ata do të jenë të aftë për të mësuar nga përvoja, për të bërë shaka, për të treguar histori, madje edhe për të buzëqeshur.
Me fjalë të tjera, viti 2029 do të shënojë avantazhin e inteligjencës artificiale ndaj inteligjencës natyrore. Ky tekno-superioritet parashikohet nga Ray Kurzweil, drejtor i inxhinierisë së Google dhe i ngarkuar nga Akademia Kombëtare e Inxhinierisë Amerikane së bashku me 17 “mendje” të tjera për të parashikuar sfidat teknologjike të shekullit të ardhshëm (ndër të tjera edhe Larry Page i Google dhe pionieri të sekuencës së gjenomit njerëzor Craig Venter).
Në praktikë, Kurzëeil, tani 66 vjeç dhe futurolog (ai tashmë ka thënë se dëshiron të hyjë në hibernim), por mbi të gjitha një guru i Inteligjencës Artificiale dhe pionier në fushën e skanimit optik dhe sistemeve të sintezës audio, flet për post-humanizmin dhe humanizmin e shtuar. Ky është një realitet ku jeta dixhitale dhe ajo reale do të jenë gjithmonë të përziera, në favor të njeriut: “Ne përdorim teknologjinë për të zgjeruar horizontet tona fizike dhe mendore – shpjegoi Ray -, jam i bindur se deri në vitin 2029 do të kemi mjetet për të arritur nivelin e inteligjencës së njeriut, me fleksibilitetin e gjerë të intelektit njerëzor edhe në dimensionin e tij më rreptësisht emocional”.
Pikëpamja e tij nuk mund të hidhej poshtë si ajo e ndonjë profeti nëse nuk do të ishte për CV-në e tij. Kurzweil është në fakt tashmë i njohur në lajmet shkencore për shpikjen e pajisjeve që ndryshuan botën: skanerin e parë me shtrat të sheshtë, programin e parë për kompjuterë të aftë për të njohur një karakter tipografik dhe sintetizuesin e parë “text to speech”.
Por mbi të gjitha ai nuk është i ri në përpjekjen për të qenë në gjendje të shikojë përtej hundës dhe kohës së tij, duke parashikuar saktësisht se çfarë do të ndodhë në të ardhmen. Në vitin 1990 ai parashikoi se një kompjuter do të mundte një kampion bote shahu që nga viti 1998. Ky parashikim rezultoi vetëm me disa muaj gabim, pasi në vitin 1997 kompjuteri “Deep Blue” i IBM mundi Garri Kasparov .
Jo vetëm që e kuptoi ashtu siç duhet: ai u betua për rëndësinë e ardhshme të “world wide web” në një kohë kur interneti ishte thjesht një rrjet i vogël, i errët dhe i pamenaxhueshëm në duart e disa akademikëve të Los Anxhelosit.
Por imagjinata e tij se si do të jetë bota në 15 vjet nuk ndalet me fjalë, sepse vetë Google i caktoi detyrën e zhvillimit të teknikave dhe teknologjive për të lehtësuar të kuptuarit e “gjuhës natyrore” të robotëve:
Google dizajnon robotë që bëjnë gjithçka
Dhe kompania me bazë në Mountain View ka bërë investime masive kohët e fundit për të vënë mjetet më të mira të mundshme dhe mjetet më të avancuara në dispozicion të Kurzëeilit për sfidën e tij ndaj së ardhmes: kompanitë e mësimit të makinerive dhe robotikës kanë përfunduar në karrocën e tij të blerjeve, duke përfshirë “Boston Dynamics”, kompania që prodhon robotë ushtarakë realistë, më pas duke derdhur 3.2 miliardë dollarë, i bëri “Nest Labs” të sajat dhe për 400 milionë të tjera inkorporoi “DeepMind”, një ekspert i Inmteligjencës Artificiale si dhe punësoi Geoffrey Hinton, një britanik shkencëtar kompjuteri dhe lider botëror në rrjetet nervore.
Në këtë pikë, përbërësit që viti 2029 të mos gjendet i papërgatitur përballë pritshmërive janë të gjitha aty. Dhe më vijnë në mendje fjalët e Arthur Clarke, shkrimtarit pas “2001, Një Odise Hapësinore”, i cili, pasi kishte profetizuar në letërsinë e tij epërsinë e makinave ndaj njeriut, tha: “Tani mund të shpresojmë vetëm se ata do të na trajtojnë me dashamirësi”.
