Corriere
Çdo mëngjes Antonio di Dio zgjohet dhe bën një shëtitje nëpër rrugët e Shkodrës së bashku me gruan e tij Marcella Bosio. Më pas ndalojnë te lokali Te Xhani, në Gjuhadol. Një kafe, një briosh, miqtë e ulur në lokalin pranë tyre. Dhe kështu ata e shijojnë jetën e tyre të re, të bukur në Shqipëri.
“Këtu nisemi edhe për pushime”
Ata arritën këtu gati dy vjet më parë nga Gassino Torinese për një arsye shumë të thjeshtë: «Jeta kushton më pak. Në Itali, me pensionin tim 1160 euro nuk do të kisha mundur të jetoja, por këtu jetoj shumë dinjitoz” thotë Antonio.
Shembujt janë të panumërt: «Në Itali isha i kujdesshëm për ato që blija në supermarket, këtu mund të përballoj shumë produkte të tjera. Në Itali nuk kam shkuar kurrë me pushime, por këtu shkojmë në liqen, mal apo det, ku çadrat dhe shezlongët kushtojnë vetëm pesë euro. Në Itali kam kursyer në rroba, kam veshur pothuajse gjithmonë të njëjtat gjëra, por këtu mund të zgjedh. Në Itali nuk kemi shkuar pothuajse kurrë në një restorant për darkë, por këtu mund ta përballojmë atë”.
“Pensioni në Itali nuk mjaftonte”
Dhe kështu, ai e thotë haptazi: “Këtu ndihem vërtet më i lumtur, që kur kemi ardhur në Shkodër kemi qenë shumë më të qetë. Në të vërtetë, ndihem vërtet i rinovuar”. I punësuar për një jetë të tërë në një kompani transporti, kthesa e madhe për Antonion (dhe gruan e tij Marcella) erdhi në vitin 2021. «Unë pushova së punuari dhe pensioni nuk ishte i mjaftueshëm. Kështu filluam të shikonim përreth”. Një nga alternativat ishte Portugalia, një tjetër Tunizia. “Në fund zgjodhëm Shqipërinë sepse këtu nuk paguajmë taksa për pensionin”.
350 euro qera
Në maj 2022, çifti nis të kërkojë. Së pari Vlora, të cilën e kishin njohur përmes disa miqve italianë. “Por e kuptuam se ishin vende tepër turistike”. Dhe kështu ata u fokusuan në Shqipërinë e Veriut, sigurisht më pak të njohur nga turistët. “Na tërhoqi menjëherë miqësia e popullatës”. Kërkimet për një shtëpi kanë nisur në nëntor, shtëpia në Bulevardin Skënderbeu ku ata jetojnë tani, praktikisht në qendrën historike, në një vend shumë mikpritës. “Ne jetojmë në shtatëdhjetë metra katrorë dhe paguajmë vetëm 350 euro qira”.
Problemi i kujdesit shëndetësor
Ata kanë gjetur dimensionin e tyre, këtu në Shkodër. Nuk flasin ende shqip, por po e mësojnë pak nga pak. Dhe në muajt në vijim do t’i bashkohet edhe Luciana, nëna e Marcellës për t’u shpërngulur përgjithmonë. Dhe jo, Italia nuk i mungon as pak. Në të vërtetë, thotë Antonio, “nëse e mendoj me kujdes, tani ndihem më shumë shkodran se torinez”.
Sigurisht, jo çdo gjë shkon gjithmonë ashtu siç duhet. Kujdesi shëndetësor, për shembull. Në Shqipëri sigurisht që kushton më pak, por shpesh nuk është në nivelin e atij italian, prandaj Marcella ndodhet përkohësisht në Torino për disa kontrolle. Për fat, Antonio dhe Marcella kanë shumë miq italianë në klinikën mjekësore të Madonnina del Grappa, e cila ka një mision të rëndësishëm humanitar në Shkodër. Ata janë mjekë shumë të mirë dhe gjithmonë dinë të na japin këshillat më të mira”. Gjithashtu për këtë arsye, Antonio shpesh vishet me rolin e vullnetarit dhe ndihmon shoqatën italiane në rast nevoje.
